The Strokes Polska

Co się martwisz? Też kiedyś wyjedziesz!

Z jednej strony boję się ale wiem, że tam czeka lepsze życie.. i wiele koncertów czyli moje szanse na znalezienie chłopaka drastycznie wzrastają ;)

ej
czyli z nikim się nie widzę na Openerze?:>

btw ciekawie zapowiada się off festival. już dla samego electrelane bym się przejechała.

ha. żałujcie, że nie byłyście!

wiesz co... wiesz co...

Ty tutaj lepiej opowiadaj, a nie się chwal :P

komu miałam opowiadać, jak nikogo nie było?;p

ja tutaj jestem praktycznie codziennie- z przyzwyczajenia zaglądam, a że nie piszę to inna sprawa jest, więc mi masz opowiadać, o.

własnie chciałam wkleić to co napisałam znajomemu, ale przypomniało mi się, że ostatnio wyczyściłam skrzynkę na last.fm. co za pech;]

maciek, a jak sonic youth? :>

ech... no cóż... trudno...

Bloc Party nie potrafię obiektywnie ocenić, może dlatego w przeciwieństwie do niektórych nie zauważyłam, że Kele nie potrafi śpiewać. po tym co widziałam w internecie myślałam, że będzie gorzej. ale śpiewał naprawdę dobrze.
Helicopter, Banquet i Positive Tension zmiażdżyły. utwierdziłam się w przekonaniu, że najlepszy moment Silent Alarm to ‘so fucking useless’;] a So Here We Are i This Modern Love były takie wzruszające.
piosenki z nowej płyty na żywo też brzmią świetnie. ładnie wyszło Sunday z Mattem i Gordonem grającymi na perkusjach.
śmieszne było She’s Hearing Voices z Ostrym, którego prawie nie było słychać. chyba ktoś mu wyłączył mikrofon, bo słychać było tylko na koniec 'zróbcie hałas dla moich przyjaciół z Anglii'.
jedyny minus koncertu to brak Two More Years.
oni są tacy fajni, zwyczajni. Kele jest przesympatyczny. cały czas się uśmiechał. mówienie po polsku całkiem nieźle mu wychodziło. jako jedyny tego dnia na dużej scenie złapał kontakt z publicznością.

Björk. niesamowicie było usłyszeć Army of Me, Joga, Hyperballad, All Is Full of Love i Anchor Song częściwo po islandzku. a Declare Independecne na koniec wbiło w błoto.tańcząca, skacząca Björk, ten głos… do tego cała oprawa, światła, chórek w kolorowych workach, konsole. nie da się opisać.
http://www.youtube.com/watch?v=z28te5EW7KU

LCD Soundsystem. po Björk trochę się wyludniło i łatwo było się dopchać do barierek. Murphy jest Bogiem. nie było wielkiego szoł. nie złapał kontaktu z publiką. ale jego energia była zaraźliwa. nie dało się ustać w miejscu i nie śpiewać get your payment from the nation for your trials and tribulations. świetne brzmienie i perkusista. męska część publiczności zachwycała się Japonką za klawiszami. było wzruszające All My Friends. cover Joy Division. rewelacyjne Yeah, Movement i us v them over and over again. a na koniec chwytające za serce New York I Love You. i to był najlepszy koncert tego dnia.

widzałam jeszcze kawałek Indios Barvos z Alą Janosz. gorsze od tego było tylko błoto, w którym pochowałam swoje buty. organizatorzy zrobili by niezły interes sprzedając kalosze na terenie festiwalu.
na inne sceny nawet nie zaglądałam, bo nie było czasu.

może trochę chaotyczne to wyszło, ale jest gorąco.

nadal jak kogoś z nich zobaczę, usłyszę to mam odruch 'aaaa, widziałam go!!'

i tak wszyscy kochamy Kelego (Kele ? jak się odmienia ?) ;]

chyba najbardziej zazdroszczę Bloc Party. wiadomo- Bjork, ale to inna kategoria, LCD nie słucham aż tak często, a Bloc Party uwielbiam po prostu.

nie no, ładnie napisałaś ;]

-Olkaa- napisał:

i tak wszyscy kochamy Kelego (Kele ? jak się odmienia ?) ;]

no właśnie nie wiem czy to się odmienia.
ja raz odmieniam raz nie;]

też najczęściej słucham Bloc Party.
ale to co pokazali LCD mnie powaliło.

hmm... kiedyś czytałam, że się nie odmienia, bo coś tam, ale właśnie nie wiem co ;]

a, i 'so fuckin useless' to najlepszy moment w całej historii nrr, w ogóle, bynajmniej dla mnie, a ta gitara przed... cudo. ale usłyszeć to na żywo, to dopiero musi być coś.

chciałabym zobaczyć ich w klubie, bo to chyba jednak nie jest zespół festiwalowy.
na pewno są zachwyceni Polską, polską publicznością i znowu do nas przyjadą;]

ależ oczywiście, że są.
oni muszą tu przyjechać na koncert, bo ja ich jeszcze nie widziałam, a po prostu muszę, muszę zobaczyć Russella. już sobie wyobrażam ten koncert- w małym kubie, mało osób, a oni grają Two More Years :D

kutFa, u mnie 7 lipca była Coma...
a ja wróciłam 8 wieczorem... -.-